مدل OSI یک چارچوب هفت لایه است که برای تبادل اطلاعات بین سیستم‌های مختلف شبکه استفاده می‌شود. هر لایه عملکرد مخصوصی دارد و مسئول مدیریت جنبه‌های خاصی از ارتباط است. این مدل، شبکه‌های کامپیوتری را به هفت لایه جداگانه تقسیم می‌کند و هر لایه مسئولیت خود را دارد. این لایه‌ها شامل لایه فیزیکی، پیوند داده، شبکه، انتقال، جلسه، ارائه و برنامه می‌شود.
مدل OSI با ارائه یک چارچوب مرجع، به توسعه دهندگان و مهندسان شبکه این امکان را می‌دهد که پروتکل‌ها و تکنولوژی‌های جدید را بر اساس اصول استاندارد ایجاد کنند. برای مثال، لایه‌های پایین مانند لایه فیزیکی و لایه پیوند داده به انتقال داده‌های خام بین دستگاه‌ها می‌پردازند. در حالی که لایه‌های بالاتر مانند لایه برنامه، تعامل با برنامه‌های کاربر و ارائه داده‌های مناسب برا بر عهده دارند. این مدل به دلیل تفکیک عملکردها در لایه‌های مختلف، امکان توسعه و نگهداری آسان‌تر شبکه‌ها را فراهم می‌کند.
مدل OSI به حل مشکلات شبکه‌ای کمک می‌کند. زیرا با شناسایی دقیق لایه‌ای که دچار خطا شده، می‌توان به سرعت مشکلات را رفع کرد. همچنین، این مدل به سازگاری میان محصولات مختلف از شرکت‌های گوناگون کمک می‌کند، زیرا همه آن‌ها بر اساس یک چارچوب مشترک طراحی شده و از پروتکل‌های استاندارد پیروی می‌کنند. به همین دلیل، مدل OSI به عنوان یکی از اصول کلیدی در مهندسی شبکه محسوب می‌شود.
در این صفحه با مقالات مرتبط با مدل OSI و لایه‌های مختلف آن آشنا می‌شویم.
