UDP مخفف User Datagram Protocol، یک پروتکل ارتباطی مهم در اینترنت به شمار می‌رود که در لایه 4 مدل OSI (لایه انتقال) کار می‌کند. این پروتکل برای انتقال داده‌ها به صورت سریع و بدون تاخیرهای اضافی طراحی شده است. برخلاف پروتکل‌های دیگر مانند TCP که تضمین کننده ارسال داده‌ها به مقصد هستند، UDP یک پروتکل بی اتصال است و هیچ‌گونه تایید دریافت یا کنترل جریان داده‌ها را انجام نمی‌دهد. به عبارت دیگر، UDP داده‌ها را ارسال می‌کند و تنها به صحت انتقال داده‌ها در لایه‌های پایین‌تر شبکه توجه دارد.
وظیفه اصلی UDP دریافت داده‌ها از مبدا و انتقال آن به مقصد است. این پروتکل به صورت مستقل از اتصال، داده‌ها را به صورت بسته‌های مجزا (Datagrams) ارسال می‌کند. از آنجا که UDP سرعت بالایی دارد و تاخیر کمی در انتقال ایجاد می‌کند، برای برنامه‌هایی که به سرعت در انتقال داده‌ها نیاز دارند، مانند پخش زنده و بازی‌های آنلاین، بسیار مناسب است.
یکی از ویژگی‌های مفید UDP این است که می‌تواند بررسی کند که آیا داده‌های دریافتی سالم بوده و یا در مسیر شبکه آسیب دیده‌اند. با این حال، از آنجا که هیچ‌گونه مکانیسم تصحیح خطا یا تضمین تحویل در آن وجود ندارد. این پروتکل بیشتر برای کاربردهایی که به تاخیر کم نیاز دارند و خطاها قابل تحمل هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این صفحه با مقالات مرتبط با پروتکل UDP آشنا می‌شویم.
