HTTP مخفف Hypertext Transfer Protocol یا پروتکل انتقال ابرمتن، یک پروتکل ارتباطی استاندارد است. این پروتکل برای انتقال داده‌ها بین مرورگرهای وب و سرورها استفاده می‌شود. HTTP به کاربران اجازه می‌دهد تا از طریق مرورگر خود، صفحات وب را درخواست کنند و سرور وب به آن درخواست‌ها پاسخ دهد. این پروتکل وظیفه برقراری ارتباط بین سرویس دهنده و سرویس گیرنده وب را برعهده دارد. به این صورت که درخواست را برای سرور ارسال و پاسخ سرور پس از پردازش را بر می‌گرداند.
ویژگی‌های کلیدی HTTP:
ساختار درخواست و پاسخ: در HTTP، مرورگرها به عنوان کلاینت درخواست ارسال می‌کنند و سرورها به عنوان سرور پاسخ می‌دهند. این درخواست و پاسخ شامل اطلاعات مختلفی مانند URL، داده‌های فرم، و فایل‌ها می‌شود.
استفاده از روش‌های مختلف: این پروتکل از روش‌های مختلفی برای ارسال درخواست استفاده می‌کند. از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به GET (دریافت داده‌ها از سرور) و POST (ارسال داده‌ها به سرور) اشاره کرد.
بدون وضعیت: HTTP یک پروتکل بدون وضعیت است. به این معنی که هر درخواست جداگانه پردازش می‌شود و سرور اطلاعاتی از درخواست‌های قبلی ذخیره نمی‌کند. برای حفظ وضعیت، از کوکی‌ها و روش‌های مشابه استفاده می‌شود.
پورت پیش‌فرض 80: این پروتکل اغلب از پورت 80 برای ارتباط استفاده می‌کند. نسخه امن‌تر آن، HTTPS، از پورت 443 بهره می‌برد و ارتباطات را رمزگذاری می‌کند.
نسخه‌های مختلف: نسخه‌های مختلف HTTP شامل HTTP/1.1، HTTP/2 و HTTP/3 هستند که هرکدام بهبودهایی در عملکرد، امنیت و سرعت انتقال داده‌ها داشته‌اند.
HTTP اساس ارتباطات وب مدرن است و به‌عنوان یک بخش کلیدی در توسعه و ارائه خدمات وب شناخته می‌شود. با ظهور نسخه‌های جدیدتر مانند HTTP/3، انتقال داده‌ها سریع‌تر و امن‌تر از گذشته شده است.
در این صفحه با مقالات مرتبط با HTTP آشنا می‌شویم.
