IPSec یا Internet Protocol Security یک استاندارد امنیتی برای حفاظت از داده‌های منتقل‌شده از طریق پروتکل اینترنت (IP) است. این پروتکل به‌ویژه در شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) کاربرد دارد. IPSec با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری و احراز هویت، ارتباطات بین دستگاه‌ها را ایمن می‌کند. در دنیای امروز، با توجه به افزایش تهدیدات سایبری، IPSec اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
IPSec شامل دو پروتکل اصلی AH و ESP است. پروتکل AH برای تامین احراز هویت و یکپارچگی داده‌ها طراحی شده و با افزودن هدر احراز هویت به بسته‌های IP، اطمینان حاصل می‌کند که داده‌ها در حین انتقال تغییر نکرده‌اند. از سوی دیگر، ESP نه تنها احراز هویت را تأمین می‌کند، بلکه داده‌ها را نیز رمزگذاری می‌کند تا از شنود و دسترسی غیرمجاز محافظت کند.
این پروتکل در دو حالت اصلی عمل می‌کند: حالت انتقال (Transport Mode) و حالت تونل (Tunnel Mode).
در حالت انتقال، فقط محتوای بسته رمزگذاری می‌شود و هدر IP اصلی دست نخورده باقی می‌ماند. در حالت تونل، کل بسته IP شامل هدر و بار محتوا رمزگذاری می‌شود و در یک بسته IP جدید قرار می‌گیرد. حالت تونل معمولا برای ارتباطات بین دو شبکه جداگانه به کار می‌رود.
استفاده از IPSec مزایای بسیاری دارد. این پروتکل اطمینان می‌دهد که اطلاعات حساس در برابر دسترسی غیرمجاز محافظت می‌شود و تنها دستگاه‌های معتبر می‌توانند به اطلاعات دسترسی پیدا کنند. همچنین، با جلوگیری از تغییرات غیرمجاز در داده‌ها، یکپارچگی اطلاعات در حین انتقال حفظ می‌شود.
IPSec به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی برای تأمین امنیت در دنیای دیجیتال شناخته می‌شود. از کاربردهای آن می‌توان به حفاظت از اطلاعات مالی، ایجاد ارتباطات ایمن در شبکه‌های خصوصی مجازی، و تامین امنیت در ارتباطات بین سازمان‌ها اشاره کرد.
در این صفحه با مقالات مرتبط با IPSec آشنا می‌شویم.
