آشنایی با پروتکل مسیریابی BGP+ مزایا و معایب
فهرست مطالب
پروتکل به این معناست که در یک شبکه کامپیوتری، برای اینکه اطلاعات و دادهها جابه‌جا بشوند، باید بین آنها یک قوانین و ضوابطی وجود داشته باشد تا به‌وسیله آن بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند؛ در واقع باید یک زبان و یا قراردادهای مشترکی در انتقال دادهها وجود داشته باشد تا طرفین بتوانند منظور یکدیگر را متوجه شوند. به این قوانین، پروتکل می‌گویند. مدل ارتباط متقابل سیستم‌های باز یا Open Systems Interconnection که به‌اختصار مدل OSI در شبکه‌های کامپیوتری می‌گویند از 7 لایه تشکیل شده است. لایه فیزیکی، پیوند داده، شبکه، انتقال، جلسه، نمایش و در نهایت اپلیکیشن، این 7 لایه شبکه‌های کامپیوتر را تشکیل می‌دهند. یک دسته از پروتکل‌ها که در لایه شبکه قرار دارند، پروتکل‌های مسیریابی هستند. پروتکل BGP یا Border Gateway Protocol یکی از انواع پروتکل‌های مسیریابی شبکه است که در ادامه به آن بیشتر می‌پردازیم.
پروتکل BGP
لایه شبکه دارای تعداد زیادی پروتکل متعدد با ویژگی‌های مختلف است. یکی از مهم‌ترین پروتکل‌های لایه شبکه، پروتکل اینترنت (Internet Protocol) یا IP نام دارد. وظیفه آن، بهینه‌سازی انتقال دادهها در لایه شبکه است.
Border Gateway Protocol یا به‌اختصار BGP یکی از انواع پروتکل‌های لایه شبکه است که ویژگی مسیریابی را دارد. BGP در حقیقت بدین صورت عمل می‌کند که بهترین مسیر برای انتقال دادهها در اینترنت را می‌یابد. صرفاً بهترین مسیر، کوتاه‌ترین مسیر نیست. به‌عنوان‌مثال هنگامی که از جی‌پی‌اس خودرو درخواست می‌کنید که بهترین مسیر را برای مقصد شما انتخاب کند، امکان دارد که مسیری را به شما نشان دهد که نسبتاً طولانی باشد؛ اما عوامل زیادی در اینکه یک مسیر برتر باشد، دخالت دارند؛ مانند ترافیک، پستی و بلندی‌ها و… . پس، جی‌پی‌اس در واقع همان بهترین مسیر را شناسایی می‌کند. در شبکه اینترنت نیز بدین صورت است. با استفاده از پروتکل BGP می‌توان بهترین مسیر انتقال دادهها را تعیین کرد.
نحوه عملکرد BGP
پروتکل BGP که یک پروتکل مسیریابی است اطلاعات را بین سیستم‌های خودمختار یا Autonomous Systems که (AS) نام دارد، در اینترنت مسیریابی می‌کند. سیستم‌های خودمختار یک مجموعه از شبکه‌ها و مسیریاب‌های IP زیر نظر یک سازمان واحد است که یک سیاست مسیریابی مشترک را به اینترنت ارائه می‌دهد. BGP به ترتیب بدین صورت عمل می‌کند:
برقراری ارتباطات
مسیریاب‌ها یا همان Routers BGP که Peers نامیده می‌شوند (زیرا در همسایگی یکدیگر هستند)، از یک روش قابل‌اعتماد به نام TCP (Transmission Control Protocol) که وظیفه انتقال داده را برعهده دارد، برای اتصال به یکدیگر استفاده می‌کنند. این اتصال به آنها امکان حرف‌زدن و به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات مسیریابی را می‌دهد.
تبادل اطلاعات مسیریابی
زمانی که دو روتر BGP به یکدیگر وصل می‌شوند، ابتدا تمام مسیرهایی که در مورد آنها اطلاع دارند را به اشتراک می‌گذارند. پس از آن، فقط زمانی به‌روزرسانی‌ها جدید می‌فرستند که تغییری مانند اضافه‌شدن مسیرهای جدید، حذف‌شدن مسیرهای قدیمی یا تغییر جزئیات مربوط به یک مسیر و امثال این رخ دهد. در تمام این کارها باید در محدوده ASها انجام شود.
انتخاب مسیر
ASها در واقع در تعیین بهترین مسیر توسط BGP نقش دارند. BGP باید بهترین مسیر برای انتقال داده را انتخاب کند. عوامل مختلفی نظیر تعداد شبکه‌هایی که یک مسیر از آنها عبور می‌کند را مورد بررسی قرار می‌دهد تا مسیر بهتر را تعیین کند. هدف این است که روشی را برای انتقال دادهها بیابد که بیشترین کارایی را داشته باشد.
مسیریابی مبتنی بر سیاست
ASها می‌توانند قوانینی برای کنترل استفاده یا به‌اشتراک‌گذاری مسیرها بر اساس معیارهای مختلف تعیین کنند. این کمک می‌کند تا مدیریت ترافیک شبکه بهتر شود و می‌تواند امنیت و عملکرد را بهبود ببخشد.
حفظ اتصال
روترهای BGP به طور منظم پیام‌های به‌خصوصی را ارسال می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که اتصال هنوز برقرار است. اگر مشکلی وجود داشته باشد یا بخواهند ارتباط را قطع کنند، یک پیام مخصوصی ارسال می‌کنند که این را توضیح می‌دهد؛ بنابراین کمک می‌کند تا شبکه به طور صحیح اداره شود.
انواع پروتکل BGP
پروتکل BGP بسته به نوع معماری اینترنتی و این که مسیریابی در یک AS پردازش می‌شود یا بین دو AS بهترین مسیر تعیین می‌شود به دو دسته داخلی iBGP یا Interior Border Gateway Protocol و eBGP یا Exterior Border Gateway Protocol تقسیم می‌شود.
iBGP
پروتکل BGP داخلی (iBGP) در یک AS برای مدیریت ارتباط و به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات مسیریاب‌ها استفاده می‌شود. در iBGP، مسیریاب‌ها در AS اطلاعات را تبادل می‌کنند تا جداول مسیریابی داخلی خود را به‌روز نگه دارند. این کمک می‌کند تا از گم‌شدن دادهها جلوگیری شود و اطمینان حاصل شود که اگر چندین مسیر به یک مقصد درون یک AS وجود داشته باشد، بهترین مسیر انتخاب می‌شود.
eBGP
پروتکل BGP خارجی (eBGP) برای اتصال ASهای مختلف با یکدیگر استفاده می‌شود، تقریباً مانند ارتباط بین خانه‌ها یا ساختمان‌های مختلف است. eBGP ارتباط بین AS که متعلق به سازمان‌ها یا ارائه‌دهندگان شبکه‌های مختلف هستند، را مدیریت می‌کند.
وقتی مسیریاب‌ها از eBGP استفاده می‌کنند، اطلاعاتی در مورد بهترین و کارآمدترین راه‌ها برای ارسال داده از یک AS به AS دیگر را تبادل می‌کنند. این موجب می‌شود که وقتی داده از یک شبکه به شبکه دیگر ارسال می‌شود، بهترین مسیر ممکن در اینترنت طی شود.
تفاوت iBGP و eBGP
iBGP درون یک AS برای به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات مسیریابی بین مسیریاب‌ها استفاده می‌شود، در حالی که eBGP بین ASهای مختلف برای تبادل اطلاعات مسیریابی به کار می‌رود. iBGP کمک می‌کند تا مسیرهای بهینه داخلی در یک AS انتخاب شوند، در حالی که eBGP بهترین مسیرها را برای انتقال دادهها بین ASهای مختلف در اینترنت تعیین می‌کند. به‌طور خلاصه، iBGP برای مدیریت مسیریابی داخلی و eBGP برای مسیریابی بین‌المللی یا بین‌سازمانی استفاده می‌شود.
سرور اختصاصی پویان آی تی تضمین‌کننده سرعت فوق‌العاده برای کسب و کار شماست. با انتخاب سرور اختصاصی از پویان آی تی، شما به منابع بی‌کران و پشتیبانی از انواع سیستم‌عامل‌ها دسترسی خواهید داشت. این امکانات به شما کمک می‌کند تا کسب و کارتان را به سطح بالاتری ارتقا دهید و در مسیر پیشرفت قدم بردارید.
ویژگی‌ها و مزایای BGP
این پروتکل بدون شک مزایای زیادی دارد که به سرعت بخشیدن در انتقال دادهها کمک می‌کند. در این بخش مهم‌ترین ویژگی‌های BGP که از مزیت‌های آن نیز محسوب می‌شود را بررسی می‌کنیم:
- تظیمات داخلی سیستم خودمختار: سیستم خودمختار یا AS به BGP این امکان را می‌دهد که دو سیستم کاملاً مستقل با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. بدون استفاده از پروتکل BGP، این دو سیستم نمی‌توانند به یکدیگر متصل شوند و اطلاعات را به اشتراک بگذارند.
- مهندسی ترافیک: شبکه جهانی اینترنت که همواره در حال گسترش است، همیشه با مشکل ترافیک دادهها مواجه است. BGP امکانات پیشرفته‌ای در زمینه مهندسی ترافیک فراهم می‌کند از جمله کنترل مسیرهای ترافیک بر اساس معیارهای خاص مانند تأخیر یا استفاده از لینک است. این کمک می‌کند تا عملکرد شبکه و بهره‌وری منابع، بهینه‌سازی شود.
- امنیت: میزان درک BGP برای امنیت شبکه حیاتی است. علم BGP در شناسایی و کاهش مسائل امنیتی در رابطه با BGP مانند ربودن مسیرهای بهینه و لورفتن آنها، شبکه را از آسیب‌پذیری‌های احتمالی محافظت می‌کند.
- مدیریت پهنای باند شبکه: مدیریت پهنای باند شبکه به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که کارایی شبکه خود را به حداکثر برسانند. از آنجایی که BGP به‌خوبی از مدیریت پهنای باند پشتیبانی می‌کند، می‌توان از آن برای بهینه‌سازی انتقال دادهها در شبکه، بهره برد.
و در آخر
پروتکل‌های شبکه مانند BGP (Border Gateway Protocol) قوانین و ضوابطی را برای انتقال اطلاعات بین سیستم‌های کامپیوتری تعیین می‌کنند. BGP یکی از پروتکل‌های مسیریابی لایه شبکه است که بهترین مسیر برای انتقال دادهها را بر اساس عوامل مختلف مانند ترافیک و پستی و بلندی‌ها تعیین می‌کند. این پروتکل بین سیستم‌های خودمختار (AS) اطلاعات مسیریابی را تبادل می‌کند و به دو نوع داخلی (iBGP) و خارجی (eBGP) تقسیم می‌شود. BGP امکاناتی مانند مهندسی ترافیک، امنیت، و مدیریت پهنای باند شبکه را فراهم می‌کند که به بهینه‌سازی و مدیریت بهتر شبکه‌ها کمک می‌کند.
سؤالات متداول
-
چه تفاوتی بین iBGP و eBGP وجود دارد؟
برای ارتباط و مسیریابی داخلی یک Autonomous System استفاده می‌شود، در حالی که eBGP برای مسیریابی بین Autonomous Systems مختلف به کار می‌رود.
-
چگونه پروتکل BGP به بهبود امنیت شبکه کمک می‌کند؟
پروتکل BGP با شناسایی و پیشگیری از مسائل امنیتی مانند ربودن مسیرهای بهینه، شبکه را از آسیب‌پذیری‌های احتمالی محافظت می‌کند و امنیت ارتباطات را تقویت می‌کند.
اولین دیدگاه را اضافه کنید.