معرفی انواع شبکه‌های کامپیوتری
فهرست مطالب
شبکه کامپیوتری مجموعه‌ای از دستگاه‌هایی است که برای به اشتراک گذاری منابع و ارتباط با یکدیگر به یکدیگر متصل می‌شوند. این دستگاه‌ها می‌توانند شامل رایانه‌ها، سرورها، روترها، سوئیچ ها و سایر لوازم شبکه باشند. از مزایای شبکه‌های کامپیوتری می‌توان به اشتراک گذاری داده‌ها، دسترسی از راه دور، مدیریت متمرکز منابع و … اشاره کرد. انواع مختلفی از شبکه‌های کامپیوتری وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند. در این مقاله به معرفی انواع شبکه‌های کامپیوتری می‌پردازیم.
PAN
Personal Area Network (PAN) یکی از انواع شبکه‌های کامپیوتری است که دستگاه‌ها را در مجاورت یک فرد، معمولاً در محدوده 10 متر یا کمتر، به هم متصل می‌کند. نمونه‌هایی از دستگاه‌هایی که می‌توانند در یک PAN متصل شوند عبارتند از تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها، لپ‌تاپ‌ها و فناوری‌های پوشیدنی.
PANها اغلب از فناوری‌های بی سیم مانند بلوتوث، Zigbee یا NFC برای اتصال دستگاه‌ها و امکان اشتراک گذاری داده‌ها و ارتباطات استفاده می‌کنند. PANها همچنین می‌توانند با استفاده از اتصالات سیمی مانند کابل‌های USB یا FireWire ایجاد شوند. یکی از کاربردهای اصلی PANها برای اتصال دستگاه‌های شخصی، مانند انتقال فایل‌ها بین دستگاه‌ها، همگام سازی تقویم‌ها و دیگر موارد از طریق بلندگوی بی سیم می‌باشد. PANها همچنین می‌توانند برای کنترل دستگاه‌های دیگر مانند سیستم‌های اتوماسیون خانگی مورد استفاده قرار گیرند. همچنین آنها را به یک جزء ضروری از اکوسیستم اینترنت اشیا (IoT) تبدیل می‌کند.
PANها معمولاً توسط یک کاربر یا گروه‌های کوچکتر مانند کلاس درس یا فضای کاری اداره می‌شوند. آنها معمولاً برای راه اندازی و مدیریت ساده هستند و به مهارت یا منابع کمی نیاز دارند. به طور کلی، PANها جزء مهمی از محاسبات و ارتباطات شخصی مدرن هستند. این شبکه انعطاف پذیری و راحتی مورد نیاز برای اتصال دستگاه‌های شخصی و اشتراک گذاری داده‌ها را فراهم می‌کند.
LAN
Local network (LAN) نوعی دیگر از انواع شبکه‌های کامپیوتری است که معمولاً یک منطقه جغرافیایی کوچک مانند خانه، اداره یا مدرسه را پوشش می‌دهد. این به دستگاه‌هایی مانند رایانه‌ها، چاپگرها و سرورها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و منابع را به اشتراک بگذارند.
شبکه‌های LAN را می‌توان با استفاده از اتصالات سیمی یا بی سیم مانند کابل‌های اترنت یا Wi-Fi ایجاد کرد. آنها می‌توانند طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها و خدمات مانند اشتراک گذاری فایل، چاپ و دسترسی به اینترنت را پشتیبانی کنند. یکی از مزایای اصلی شبکه‌های LAN سرعت انتقال داده بالا و تأخیر کم آن‌هاست. این امر امکان برقراری ارتباط سریع و کارآمد و به اشتراک گذاری داده بین دستگاه‌ها را فراهم می‌کند. شبکه‌های محلی همچنین می‌توانند برای مقاصد امنیتی و احراز هویت مختلف مورد استفاده قرار گیرند. آنها به مدیران این امکان را می‌دهند که کنترل کنند چه کسانی به شبکه دسترسی دارند و به چه منابعی می‌توانند دسترسی داشته باشند.
با این حال، شبکه‌های محلی همچنین می‌توانند محدودیت‌هایی داشته باشند. آنها همچنین در برابر نقض‌های امنیتی آسیب پذیر هستند و مدیریت صحیح شبکه و پروتکل‌های امنیتی را برای عملکرد ایمن و قابل اعتماد ضروری می‌کنند. به طور کلی، شبکه‌های LAN جزء مهم و پرکاربرد شبکه‌های کامپیوتری مدرن هستند که پایه و اساس بسیاری از برنامه ها و خدمات آموزشی و تجاری حیاتی را فراهم می‌کنند.
MAN
یکی دیگر از انواع شبکه‌های کامپیوتری Metropolitan Area Network (MAN) است که یک منطقه شهری مانند یک شهر یا یک منطقه شهری را پوشش می‌دهد. این برای اتصال چندین شبکه و ارائه اتصال با سرعت بالا در یک منطقه جغرافیایی بزرگ طراحی شده است.
MANها معمولاً متعلق به شرکت‌های مخابراتی هستند. و از ترکیبی از فناوری‌های سیمی و بی سیم برای اتصال دستگاه‌ها و شبکه‌ها در منطقه شهری استفاده می‌کنند. این می‌تواند شامل فناوری‌هایی مانند کابل‌های فیبر نوری، انتقال مایکروویو و فرکانس رادیویی بی سیم باشد.
یکی از کاربردهای اصلی MANها اتصال شبکه‌های محلی مختلف در یک سازمان است. که امکان ارتباطات کارآمد و به اشتراک گذاری داده‌ها را در چندین مکان در منطقه شهری فراهم می‌کند. MAN همچنین می‌تواند برای ارائه دسترسی به اینترنت پرسرعت برای مشاغل و ساکنان در منطقه شهری استفاده شود.
MANها می‌توانند مزایای متعددی را نسبت به انواع دیگر شبکه‌ها فراهم کنند، مانند بهبود عملکرد، افزایش مقیاس پذیری و افزایش قابلیت اطمینان. آنها همچنین می‌توانند طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها و خدمات مانند VoIP (Voice over Internet Protocol)، کنفرانس ویدیویی و محاسبات ابری را پشتیبانی کنند. با این حال، مانند انواع دیگر شبکه‌ها، MANها نیز می‌توانند در برابر نقض‌های امنیتی آسیب‌پذیر باشند و برای اطمینان از عملکرد ایمن و قابل اطمینان، به مدیریت شبکه و پروتکل‌های امنیتی مناسب نیاز دارند.
به طور کلی، MANها بخش مهمی از زیرساخت‌های ارتباطی مدرن هستند و اتصال پرسرعت مورد نیاز برای مشاغل، سازمان‌های دولتی، مؤسسات آموزشی و سایر سازمان‌ها را در یک منطقه شهری فراهم می‌کنند.
WAN
Wide Area Network (WAN) موردی دیگر از انواع شبکه‌های کامپیوتری است که یک منطقه جغرافیایی بزرگ را پوشش می‌دهد. بر خلاف LAN شبکه‌های WAN دستگاه‌ها و شبکه‌ها را در فواصل طولانی و اغلب با استفاده از پیوندهای ارتباطی ارائه شده توسط شرکت‌های مخابراتی به هم متصل می‌کنند. شبکه‌های WAN برای بسیاری از برنامه‌های کاربردی مختلف مانند اتصال مکان‌های اداری از راه دور، ارائه دسترسی به اینترنت برای کاربران در یک منطقه وسیع و … استفاده می‌شوند.
یک شبکه WAN معمولاً از چندین شبکه محلی به هم پیوسته تشکیل می‌شود که توسط پیوندهای ارتباطی پرسرعت مانند خطوط اجاره ای، پیوندهای ماهواره ای یا سایر فناوری‌های شبکه از راه دور به هم متصل می‌شوند. این لینک‌ها بسته به نوع نیاز و نیاز سازمان می‌توانند خصوصی یا عمومی باشند.
یکی از مزیت‌های اصلی شبکه‌های WAN توانایی آنها در اتصال دستگاه‌ها و شبکه‌هایی است که از نظر فیزیکی از یکدیگر فاصله دارند. این شبکه امکان ارتباط کارآمد و به اشتراک گذاری منابع را در مکان‌های مختلف فراهم می‌کند. و به سازمان‌ها اجازه می‌دهد بدون توجه به موقعیت مکانی آنها به طور مؤثرتر و کارآمدتر فعالیت کنند. علاوه بر این، شبکه‌های WAN به دلیل منطقه جغرافیایی وسیعی که پوشش می‌دهند و چندین نقطه ورودی و خروجی که باید ایمن شوند، می‌توانند در برابر نقض‌های امنیتی آسیب پذیرتر باشند.
به طور کلی، شبکه‌های WAN جزء ضروری زیرساخت‌های ارتباطی مدرن هستند و اتصالات لازم برای تجارت جهانی، خدمات مالی و سایر صنایع حیاتی را فراهم می‌کنند.
VPN
VPN (virtual private network) یک شبکه امن و خصوصی است که از اینترنت برای اتصال دو یا چند دستگاه یا شبکه استفاده می‌کند. این به کاربران اجازه می‌دهد تا با ایجاد یک اتصال امن و رمزگذاری شده بین دستگاه‌ها، از طریق یک شبکه عمومی مانند اینترنت به یک شبکه خصوصی دسترسی داشته باشند. VPN با ایجاد یک ارتباط امن بین دستگاه مشتری (مانند لپ تاپ یا تلفن هوشمند) و سرور VPN با استفاده از پروتکل VPN کار می‌کند. این اتصال یک “تونل” امن ایجاد می‌کند که از طریق آن تمام ترافیک داده بین مشتری و سرور منتقل می‌شود.
داده‌های منتقل شده از طریق VPN رمزگذاری می‌شوند و سطح بالایی از امنیت را در برابر استراق سمع یا رهگیری داده‌ها فراهم می‌کند. VPNها را می‌توان برای اهداف مختلفی استفاده کرد. آنها همچنین می‌توانند امنیت بیشتری را برای فعالیت‌های آنلاین مانند بانکداری آنلاین یا خرید فراهم کنند. در حالی که VPNها مزایای بسیاری را ارائه می‌دهند، برخی از معایب بالقوه نیز وجود دارد. برای مثال می‌توان به سرعت پایین تر اتصال به دلیل سربار رمزگذاری و نیاز به اتصال اینترنتی قابل اعتماد برای اطمینان از عملکرد مطلوب اشاره کرد.
به طور کلی، VPNها ابزار مهمی برای ارائه ارتباطات امن و خصوصی از طریق اینترنت هستند و به طور گسترده در تنظیمات تجاری و شخصی استفاده می‌شوند.
WLAN
WLAN (wireless local area network) نوعی شبکه بی‌سیم است. این شبکه به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد بدون استفاده از کابل یا سیم فیزیکی به یک شبکه محلی متصل شوند. این دستگاه از امواج رادیویی برای ارسال و دریافت داده‌ها بین دستگاه‌ها استفاده می‌کنند. و آن را به گزینه‌ای محبوب برای تنظیمات خانه و مشاغل تبدیل می‌کنند.
WLANها معمولاً با استفاده از پروتکل‌های Wi-Fi ساخته می‌شوند. این شبکه مجموعه‌ای از استانداردهای حاکم بر ارتباطات شبکه بی سیم هست. دستگاه‌های مورد استفاده در شبکه‌های بی‌سیم شامل لپ‌تاپ، تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها و سایر دستگاه‌های هوشمندی هستند که به کارت‌های شبکه بی‌سیم مجهز هستند. یکی از مزایای اصلی WLANها تحرکی است که ارائه می‌دهد. این امر به دستگاه‌ها اجازه می‌دهد آزاد در محدوده تحت پوشش حرکت کنند بدون اینکه نگران محدودیت‌های فیزیکی کابل‌ها باشند. سرعت انتقال WLANها بسته به عواملی مانند فاصله، تداخل و تراکم شبکه می تواند متفاوت باشد.
شبکه‌های بی‌سیم معمولاً در مکان‌های عمومی مانند فرودگاه‌ها، کافه‌ها و هتل‌ها و همچنین در خانه‌ها و مشاغل خصوصی استفاده می‌شوند. آنها می‌توانند جایگزین مناسب و مقرون به صرفه‌ای برای شبکه‌های سیمی باشند. در حالی که امکان گسترش و مقیاس پذیری آسان را نیز فراهم می‌کنند.
با این حال، خطرات امنیتی و تداخل بالقوه از دیگر دستگاه‌های بی‌سیم می‌تواند یک نگرانی در شبکه‌های WLAN باشد، که نیازمند مدیریت شبکه و پروتکل‌های امنیتی مناسب برای اطمینان از عملکرد ایمن و قابل اعتماد است.
CAN
CAN (Campus Area Network) از انواع شبکه‌های کامپیوتری است که چندین ساختمان را در یک محوطه دانشگاه یا منطقه جغرافیایی مانند دانشگاه، پایگاه نظامی یا محوطه شرکتی به هم متصل می‌کند. هدف اصلی یک CAN فراهم کردن ارتباط محلی بین ساختمان‌های داخل محوطه دانشگاه است، در حالی که به کاربران اجازه می‌دهد به منابع و خدمات واقع در مکان‌های دیگر دسترسی داشته باشند. این امر از طریق پیوندهای ارتباطی با سرعت بالا مانند کابل های فیبر نوری، اتصال بی سیم یا ترکیبی از هر دو به دست می‌آید.
از CANها می‌توان برای پشتیبانی از طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها و خدمات مانند اشتراک گذاری فایل، چاپ، کنفرانس ویدئویی و دسترسی به سیستم‌ها یا پایگاه‌های داده تخصصی استفاده کرد. آنها همچنین می‌توانند قابلیت‌های افزونگی و خرابی را برای اطمینان از اینکه سرویس‌ها و برنامه‌های کاربردی حیاتی در صورت قطع شدن شبکه در دسترس هستند، ارائه دهند.
طراحی CANها بسته به نیازها و الزامات خاص سازمان می‌تواند متفاوت باشد. برخی از CANها ممکن است متمرکز باشند، با یک مرکز اصلی یا مرکز داده که اتصال به تمام ساختمان‌ها را فراهم می‌کند، در حالی که برخی دیگر ممکن است توزیع بیشتری داشته باشند، با چندین هاب کوچکتر یا مراکز داده که اتصال به گروه‌های خاصی از ساختمان‌ها را فراهم می‌کنند.
CAN ها می‌توانند مزایای متعددی نسبت به شبکه‌های محلی سنتی مانند پهنای باند بالاتر، بهبود عملکرد و افزایش قابلیت اطمینان ارائه دهند. با این حال، آنها همچنین می‌توانند پیچیده تر و گران تر برای طراحی، اجرا و نگهداری باشند. به طور کلی، CANها جزء مهمی از زیرساخت مدرن هستند که اتصال و منابع مورد نیاز برای پشتیبانی از طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها و خدمات را فراهم می‌کنند.
SAN
SAN (storage area network) یک شبکه تخصصی با سرعت بالا است که دسترسی در سطح بلوک به ذخیره سازی داده‌ها را فراهم می‌کند. برخلاف راه‌حل‌های ذخیره‌سازی شبکه سنتی مانند NAS (Network Attached Storage) که از دسترسی در سطح فایل استفاده می‌کنند، SANها به سرورها اجازه می‌دهند مستقیماً به دستگاه‌های ذخیره‌سازی دسترسی یابند و از آنها استفاده کنند که گویی محلی هستند.
در SAN، دستگاه‌های ذخیره‌سازی مانند آرایه‌های دیسک به یک یا چند سوئیچ یا کارگردان SAN متصل می‌شوند که اتصال لازم برای سرورها برای دسترسی به دستگاه‌های ذخیره‌سازی را فراهم می‌کنند. خود سرورها نیز مستقیماً یا از طریق آداپتورهای باس میزبان (HBA) به سوئیچ‌ها یا کارگردان‌های SAN متصل هستند.
SAN را می توان در بسیاری از برنامه‌های کاربردی مختلف که نیاز به دسترسی سریع به داده‌ها دارند، مانند مدیریت پایگاه داده، ویرایش ویدئو و پشتیبان گیری و بازیابی اطلاعات استفاده کرد. همچنین می‌توان از آنها برای پشتیبانی از فناوری‌های ذخیره‌سازی پیشرفته مانند مجازی‌سازی، تکرار داده‌ها و انعکاس داده استفاده کرد.
IoT
IoT (Internet of Things) به شبکه‌ای از دستگاه‌های متصل به هم اطلاق می‌شود که با حسگرها، نرم افزارها و اتصالات شبکه تعبیه شدند تا آنها را قادر به اتصال و تبادل داده با سایر دستگاه‌ها و همچنین انسان‌ها و برنامه‌ها کند. شبکه اینترنت اشیا شامل چندین لایه، از جمله دستگاه‌های اینترنت اشیا، دروازه‌های اینترنت اشیا، پلتفرم‌های اینترنت اشیا و زیرساخت ابری است که قدرت ذخیره‌سازی و پردازشی را برای حجم عظیمی از داده‌های تولید شده توسط دستگاه‌ها فراهم می‌کند.
دستگاه‌های اینترنت اشیا، اشیای فیزیکی هستند که به شبکه متصل هستند، مانند حسگرها، دوربین‌ها، لوازم هوشمند و دستگاه‌های پوشیدنی. این دستگاه‌ها می‌توانند داده‌های مربوط به ویژگی‌های مختلف مانند دما، مکان و حرکت را جمع آوری و انتقال دهند. شبکه اینترنت اشیا می‌تواند مزایای متعددی مانند افزایش کارایی، بهبود کیفیت محصول و افزایش تجارب مشتری را ارائه دهد. با این حال، چالش‌های بالقوه‌ای نیز وجود دارد، مانند خطرات امنیتی، مسائل استانداردسازی و نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی داده‌ها.
به طور کلی، انتظار می‌رود شبکه اینترنت اشیا نحوه تعامل ما با فناوری و دنیای فیزیکی اطرافمان را تغییر دهد و نوآوری و تحول دیجیتال را در بسیاری از صنایع مختلف هدایت کند.
VoIP
VoIP (Voice over Internet Protocol) ارتباط صوتی را از طریق اینترنت به جای خطوط تلفن سنتی امکان پذیر می‌کند. این فناوری با تبدیل سیگنال‌های صوتی آنالوگ به بسته‌های داده دیجیتالی کار می‌کند که می‌توانند از طریق شبکه IP ارسال شوند.
یک سیستم VoIP از چندین جزء تشکیل می‌شود، از جمله یک شبکه IP، یک دروازه VoIP و تلفن‌های VoIP یا تلفن‌های نرم افزاری (تلفن‌های مبتنی بر نرم افزار).
شبکه IP
که می‌تواند یک LAN/WAN خصوصی یا یک اتصال اینترنتی عمومی باشد، زیرساختی را برای انتقال بسته‌های داده صوتی فراهم می‌کند.
دروازه VoIP
به عنوان یک واسطه بین شبکه IP و خطوط تلفن سنتی یا سیستم‌های PBX (Private Branch Exchange) عمل می‌کند. سیگنال‌های آنالوگ خطوط تلفن سنتی را به سیگنال‌های دیجیتال تبدیل می‌کند که می‌توانند از طریق شبکه IP منتقل شوند و بالعکس.
تلفن های VoIP یا تلفن‌های نرم افزاری
برای برقراری و دریافت تماس‌های تلفنی از طریق اینترنت استفاده می‌شوند. تلفن‌ها می‌توانند دستگاه‌های فیزیکی مانند تلفن‌های IP یا برنامه‌های نرم افزاری باشند که روی رایانه‌ها یا دستگاه‌های تلفن همراه اجرا می‌شوند.
از مزایای شبکه VoIP می توان به هزینه کمتر در مقایسه با سیستم‌های تلفن سنتی، انعطاف پذیری از نظر مکان و نحوه برقراری تماس‌ها و توانایی ادغام سایر ابزارهای ارتباطی مانند کنفرانس ویدئویی و پیام‌های فوری اشاره کرد. با این حال، برخی از اشکالات بالقوه نیز وجود دارد، مانند نیاز به اتصال اینترنتی پایدار و قابل اعتماد، نگرانی‌های امنیتی، و ملاحظات خدمات اضطراری.
به طور کلی، شبکه‌های VoIP به طور فزاینده‌ای برای استفاده شخصی و تجاری محبوب می‌شوند و انتظار می‌رود در آینده به رشد خود ادامه دهند.
و در آخر
در این مقاله به معرفی انواع شبکه‌های کامپیوتری پرداختیم. جهت کسب اطلاعات بیشتر به وبلاگ پویان آی تی مراجعه نمایید و نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید.
اولین دیدگاه را اضافه کنید.